Mokums

Tom uit Denver, Colorado, USA

Het is erg leuk om te lezen dat MokumsNL door oud-Amsterdammers zeer gewaardeerd wordt. Mijn eigen ervaringen en die van andere Mokummers is de basis van deze site. Ik kan me goed voorstellen dat je in den vreemde altijd een bepaald heimwee gevoel blijft houden. Zo ook Tom uit de Amerikaanse staat Colorado.

De Rockies
Nederlanders tref je overal aan, als je ergens op vakantie bent is het haast onontkoombaar, je ontmoet altijd medelanders. Zo ook in de Rocky Mountains. In Denver, Colorado is een Nederlandse club zeer actief (NASR Netherlands American Society of the Rockies.) Er wonen ongeveer 3,000 Nederlanders en Nederlandse ex-pats.

Denver, er wonen zo'n 600.000 mensen in deze hoofdstad van de Amerikaanse staat Colorado waar het slaan van munten voortkomt uit de goudrijke bodem die hier veel welvaart gebracht heeft. Leuk detail is dat de Nederlandse regering op het eind van de Tweede Wereldoorlog een bedrijf uit Denver opdracht gaf munten te slaan die het Duitse zinken geld moest vervangen zodra de geallieerden de nazi's verdreven hadden.

Tom aan het woord

Beste Jopie,

Met heel veel plezier lees ik graag je website Mokums.nl vanuit mijn huidige woonplaats in Colorado. Na 43 jaar een ras-echte Amsterdammer te zijn geweest heeft de liefde me 11 jaar geleden hierheen 'gedreven'.
Het lijkt wel therapeutisch om mijn geheugen te pijnigen om met iets op de proppen te komen voor Mokums! Het moet dat beetje heimwee zijn dat soms de kop op steekt. Judy ligt elke keer helemaal dubbel als ik in zo'n vlaag luidkeels met de Amsterdamse liedjes aan het mee balken ben. Je begrijpt, mijn talenten liggen ergens anders.

Nog elk jaar komen Judy, mijn Amerikaanse vrouw, en ik terug naar Mokum om mijn ouders en de stad te bezoeken. In december is het weer zo ver. Op de website droom ik graag even weg bij tijden van welleer en de ook voor mij zo bekende plekjes. Ik heb verschillende kranten wijken gehad in de tijd en daardoor op pleken geweest die nu nog maar weing mensen kennen.

Een van de meest bijzondere herinneringen liggen voor mij bij snackbar 'Stoot je hoofd niet' (redactie: op de Elandsgracht.) Ik zat op de Streekschool voor Consumptive beroepen destijds. Ook het beroemde bankje met plaquette ter nagedachtenis aan een overleden jongen herinner ik mij. Helaas kon ik dat bij ons laatste bezoek niet terug vinden en begrijp nu waarom.
Om toch een stukje van Amsterdam bij me te hebben heb ik er het volgende op bedacht (zie foto) compleet met Holland vlaggetjes, gemaakt tijdens een bijeenkomst met een kleine 200 medelanders in Denver ter ere van het EK voetbal.

Aangezien ik veel vrije tijd heb vanwege een schaatsongeluk heb ik meer dan genoeg tijd om over de website te zwerven momenteel. Na vier maanden revalideren ga ik volgende week maandag proberen of ik weer aan de slag kan. Op een zo, voor mij uiterst plezierige manier kom ik allerlei dingen tegen die ikzelf, bij gebrek aan dagenlijkse contacten met Amsterdammers, al weer geheel vergeten was.
Veel is er veranderd lees ik maar heb ik ook zelf ondervonden en toch is er veel hetzelfde. De Amsterdamse humor bij voorbeeld. Hier in het Amerikaanse waar humor van een ander soort heerst (ons bekend als "weinig gevoel voor"... hebbend) moest men toch danig aan de mondigheid en vaak scherpe uitspraken van ondergetekende wennen.

Dubbelzinnigheid wordt eerst met 'oh and ah''... beantwoord maar als snel gewaardeerd en met een "dat je dat durft...' aangevuld. Het beste voorbeeld van een voor mij onschuldige vraag als Amsterdammer en vrijdenkend mens was op een party met vrienden en een stel onbekenden. Er waren twee, voor ons onbekede, heren aanwezig waar Judy en ik het erg goed mee konden vinden.
Toen er een stilte viel vroeg ik langs mijn neus weg of ze bij geval ook levens partners waren waarop een ieder geschokt mijn kant op keek. Na elkaar een blik van verstandhouding te hebben geggunt beaamde de oudste dit en werd er opgelucht adem gehaald. "Dat je dat hebt durfen vragen", was het meest gehoorde commentaar.
Maar goed, daarvoor ligt je hart op je tong, toch? Nu men meer mijn gedachtengang kan volgen wordt de openheid zelfs gewaardeerd al heeft dat me in mijn proffesionele leven wel eens wat moeilijkheden opgeleverd.

Ondanks dat er altijd een stukje Amsterdam in mijn hart blijft zitten is het leven hier toch ook goed. Ik heb een andere wereld leren kennen en hou nu dus van beiden. Het een is niet noodzakenlijk beter dan de ander. Ze zijn gewoon anders. Wat ik mis is het water, de grachten en de zee maar hiervoor in de paats heb ik de Rockie Mountains, de vlakke Prairie met zijn enorme open ruimte in ruil gekregen die allebij op een klein uurtje rijden liggen.
Verder vraagt men mijn vaak wat ik mis. Het is misschien een kromme gedachte maar ik antwoord altijd:" Wat ik niet kan krijgen, kan ik ook niet missen". Ten dele waar natuurlijk want zodra op Hollandsche boden stormen mijn vrouw en ik bij de eerste gelegenheid een FEBO binnen om ons te goed te doen aan een aantal croquetten. Judy is een ras echte Yankee die nooit in het buitenland geweest was voor onze ontmoeting maar binnen haar eerste uur in Holland was ze zwaar verslaafd aan deze populaire fastfood snack.

Het geluk wil dat we ze soms in een grote box kunnen bestellen van een maatschappij uit de USA. Kort gezegd:"Een aardige poging". Voor het bijdragen aan je website heb ik wat hulp nodig aangezien veel herinneringen aan het vervagen zijn. Dit heb ik met name bemerkt toen een vriend uit Amterdam ons kwam bezoeken met zijn vrouw nadat we 25 jaar geleden het contact hadden verloren.
Leve het internet! Het ene woord haalde het andere uit en voor we het wisten kwam de zon weer op...

Ook het Vondelpark hoort onlosmakenlijk bij mijn jeugd in Amsterdam. De foto van muurtje met water en knotwilg is genomen vlak bij het Groot Melkhuis. De volgende twee vind ik getuigen van Amsterdamse humor die, naar ik uit eigen ervaring kan bevestigen, uitstekend dienst doet. Beiden genomen in 't Blauwe Theehuis in het Vondelpark.
De overzicht foto is genomen vanuit het torentje van Metz & Co. De foto van de fiets moet van een echte Amsterdammer zijn.

Mazzel en broge (voor de hele misjpoge)

Tom

(onderstaande foto's zijn van Tom)

Tijdens het EK waar Tom met Nederlandse vrienden de wedstrijden van Oranje volgde.


Deze fiets moet van een echte Amsterdammer zijn, aldus Tom.
Dat denk ik ook!


De volgende vind Tom getuigen van Amsterdamse humor die, sprekend uit zijn eigen ervaring, uitstekend dienst doet in de VS.
Genomen door Tom in 't Blauwe Theehuis in het Vondelpark.


De overzicht foto is genomen vanuit het torentje van Metz & Co.


Ook het Vondelpark hoort onlosmakenlijk bij Toms' jeugd in Amsterdam.
De foto van muurtje met water en knotwilg is genomen vlak bij het Groot Melkhuis.

Pedro van Raamsdonk

Boksschool Albert Cuyp is jarenlang een begrip geweest en bracht grote boksers voort, waaronder Pedro van Raamsdonk. Onlangs mailde hij mij en toen dacht ik, het wordt tijd voor een portret van wat toch een groot bokser is geweest, maar die we helaas een beetje aan het vergeten zijn.

Pedro stuurde mij een leuke anekdote en een foto.

In 1979 werd van Raamsdonk voor het eerst kampioen van Nederland bij de senioren en in 1988 als beroepsbokser Europees kampioen.

>>> ...lees meer over Pedro...