Mokums

Wat is dat toch 'houden van een stad'?

Ze zeggen dat Willem Holleeder niet buiten Amsterdam kan en dus het risico er maar bij neemt. Nu ben ik totaal ongevaarlijk en gewetensvol dus heb ik niets te vrezen in de grote stad, maar ook ik kan niet buiten Amsterdam. Zeker, een paar maandjes in het buitenland zou voor mij geen straf zijn maar zonder Mokum? Nee, dat zit er echt niet in. Nu niet, nooit niet.

En volgens mij hebben velen dat wel met de stad waar ze wonen, hoewel ik me van sommige plekjes totaal geen voorstelling kan maken hoe je daar nou van kan houden. Maar laten we ons beperken tot Amsterdam. Uit een bijna vervlogen tijd ken ik twee knotsgekke meiden, Sonja en Clary. Ik werkte met ze onder leiding van een chef die zo mogelijk nog gesjochtener was, 'meneer Boersma'. Volgens mij een getrouwde homo, jezus wat was die man verwijfd, maar echt, een leukere baas kun je je niet voorstellen.

Even een anekdote (of twee)
Naast Sonja van Dort en Clary Moerland werkten er nog twee mensen op de afdeling, Alice en Simon. Alice (Alieze die zo nodig moet piese) en Simon (ouwe pinda) waren allebei van Indonesische afkomst, het maakte de chaos compleet hoewel Alice altijd een soort van plaatsvervangende schaamte toonde, een dametje maar een om van te houden.

Simon zat tegen zijn vut aan en dat was goed te merken want de fut was er compleet uit. Hij sleepte zich regelmatig naar de toiletten waar hij ongeveer een kwartier per download nodig had om zijn Indische prak van de vorige avond eruit te werken en dan werd bij wijze van spreken snel het bordje 'zwaar radioactief afval, de komende twee uur niet betreden' opgehangen. Man oh man, wat een figuur was dat.

Sonja was een spring in 't veld die niet was bij te houden. Ik herinner me goed dat ze een goede vriend van mij uit Alkmaar na een avondje stappen een slaapplaats aanbood, maar hij moest zich wel gedragen. Ron, mijn maat dus, komt straalbezopen met Sonja in haar huis, het enige wat hij in een grote kamer ziet is een matras. Sonja kleed zich uit en gaat spiernaakt op dat matras liggen. Drie minuten later stond Ron op straat, Sonjas' eerdere mededeling had hij in de wind geslagen, zo dronken was zij dus blijkbaar niet.

Maar goed, terug naar de afdeling
We werkten goed, naar vermogen, laat ik het voorzichtig zeggen. Maar er waren momenten waarop we wel erg ballorig waren. Op een morgen spraken we af om tijdens de lunch (!) te gaan borrelen. Dat moest snel dus in no time werden er een paar biertjes in gekieperd. Lopen we die kroeg uit komen we de hoge baas tegen, die groet ons maar had ons al lallend van verre aan zien (en horen) komen. De man beheerst zich maar helaas, onze chef was al te ver heen en zij 'ja hoor', terug tegen de pief. Diezelfde middag kon meneer Boersma op appèl komen.

Maar ach, het waaide over en vele uitspattingen volgden, alleen hebben we die steevast bewaard tot na werktijd in café De Lelie. Ook dat is vergane glorie want die tent is waarschijnlijk net na het vertrek van het bedrijf waar wij voor werkten failliet gegaan. Deze bar was zo'n beetje onze tweede huiskamer.

Clary vroeg zich in een berichtje aan mij af wat er toch van Anne, de kroegbaas geworden is. Tja, Claar, ik moet je bekennen dat ik al niet eens meer wist dat die man Anne heette, gevalletje Korsakov waarschijnlijk waar deze kroegbaas mede verantwoordelijk voor is.

De tijd vliegt
De helft van de mensen waar ik het over heb zijn helaas dood. Sonja heb ik drie jaar geleden nog gezien, puur per toeval en Clary ben ik via het Internet weer tegengekomen zoals ik wel meer mensen van weleer opnieuw ontmoet heb. Begrijp me goed, ik leef in het heden en het leven lacht me toe, maar het is toch geweldig om soms weer eens oude vrienden tegen te komen.

Clary Moerland maakt prachtige foto's van Amsterdam. Hieronder een aantal ervan.
Clary en ik hebben afgesproken binnenkort een paar ouwe koeien uit de sloot te gaan trekken, met een pilsje erbij, natuurlijk, dat dan weer wel. We belluh.

Auschwitz monument

Op vrijdag 27 januari (op die dag werd in 1945 het beruchte kamp in Polen door de Russen bevrijd) was de internationale Auschwitz herdenking, de Nederlandse regering maakte bekend dat het vier ton bij wil dragen aan het onderhoud van kamp Auschwitz-Birkenau in Polen waar meer dan een miljoen mensen de dood vonden. Auschwitz staat in de gehele wereld symbool voor de verschrikkingen die de nazi's met name de Joden hebben aangedaan.
In totaliteit vonden zes miljoen mensen de dood.

>>> ...lees hier meer over Auschwitz...

Geen Website? Voor kleine bedrijven in Amsterdam heb ik een totaalproduct, ik maak persoonlijk met u goede en eerlijke afspraken voor een succesvolle website. >>> KLIK HIER <<< Wat En Waar? De Jordaan Mokums Mataglap - knettergek Heuler - meeprater Mansjen - geld ophalen Jeremiade - oeverloos gezeur Kaskenade - druk maken om niets, ophef  >>> PLAT AMSTERDAMS <<< Wat blaadjes Happy Ending niet en wel wat je denkt Parkeerplaats Amsterdam niet echt eenvoudig Oudste huis van de stad is dat wel zo? Keizerskroon Rood, blauw of toch goud? De Lommerd snel geld lenen Nieuwsbrief schrijf je gratis in