Mokums

Column: wat jij wilt

Op deze pagina kun jij je ei leggen. Vrouwonvriendelijke, discriminerende of seksueel gekleurde boodschappen heb ik boodschap aan, die lees ik graag maar plaats ik dus niet. Voor de rest: leef je uit!

Herinneringen aan de Spaarndammerbuurt
(door René van Gellekom)

Toen ik eenmaal toestemming van mijn moeder had om mij wat vrijer op straat te mogen bewegen was ik inmiddels acht jaar. Tot die tijd was de Zaanstraat mijn wereld. Waarschijnlijk vond mijn moeder mij nu groot genoeg om mijn leefwereld te verruimen. Ik werd in de Zaanstraat op (toen) nummer 73 driehoog in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt geboren. Niet dat er iets mis was met mijn wereld tot dan toe, want er gebeurde van alles in onze straat omdat de buurt waar de Zaanstraat deel van uitmaakte bekend stond als de "Moord en brandbuurt".

Sociaal zwak
Sommige inwoners in bepaalde delen van de buurt stonden bij de ambtenarij bekend als 'sociaal zwak'. Er heerste veel werkeloosheid ten gevolge van alcoholisme. De Spaarndammerbuurt was dan ook 'vergeven' van de buurtkroegen. Logisch dat je er als kind veel mee maakte. Maar ook de ruimte van de straten maakt de Spaarndammerbuurt tot een fijne omgeving om te spelen. Je bleef eigenlijk wel in de buurt van je straat, omdat er een soort van natuurlijk territorium was. Als je uit de Zaanstraat kwam, dan speelde je niet in de Polanenstraat of de Houtrijkstraat en andersom natuurlijk ook niet.

Lijn 12
Bij ons in de straat was een bushalte. Het was de halte van lijn 12. Die lijn bracht je via de Spaarndammerstraat en de Haarlemmerdijk en de Prins Hendrikade naar het Centraal Station. In die tijd waren het blauwe bussen met een rode streep en een wit dak. Meestal ging ik met mijn moeder naar het centrum met de bus. Op een gegeven moment mocht ik alleen met de bus. Ik weet niet meer hoe het kwam of waarom, maar wat ik mij nog herinner was dat ik soms hele middagen in de bus heen en weer ging.

Erbij horen
Van de Zaanstraat naar het Centraal Station ging het heen en weer. Het was een fantastische ervaring. Soms zat je op de voorste stoel bij de bestuurder met je rug naar het raam. Als het een beetje aardige vent was, maakte hij een praatje. Het voelde alsof je erbij hoorde. Zo man hield je natuurlijk ook een beetje in de gaten. Dat ging zo in die tijd. Bij de eindhalte bleef ik meestal in de bus zitten wachten tot hij weer vertrok. Blijkbaar mocht dat toen nog op één kaartje. Misschien mocht het eigenlijk wel niet, maar de chauffeur zei er niets van. De chauffeur ging dan even in zo'n hokje bij de eindhalte met zijn collega's een praatje maken.

René heeft een mooie website, bezoek hem maar eens als je tijd hebt www.vangellekom.nl

Op deze plek staan verwijzingen naar alle columns

Column01 Verschil tussen Barcelona en Amsterdam

Ook gehoord worden? Stuur mij je column!

Geen Website? Voor kleine bedrijven in Amsterdam heb ik een totaalproduct, ik maak persoonlijk met u goede en eerlijke afspraken voor een succesvolle website. >>> KLIK HIER <<< Wat En Waar? De Jordaan Mokums Mataglap - knettergek Heuler - meeprater Mansjen - geld ophalen Jeremiade - oeverloos gezeur Kaskenade - druk maken om niets, ophef  >>> PLAT AMSTERDAMS <<< Wat blaadjes Happy Ending niet en wel wat je denkt Parkeerplaats Amsterdam niet echt eenvoudig Oudste huis van de stad is dat wel zo? Keizerskroon Rood, blauw of toch goud? De Lommerd snel geld lenen Nieuwsbrief schrijf je gratis in