Mokums

Tip uit Denver, Colorado: Loe Lap

Ik was en ben een muziekgek, ik heb ook veel verstand van noten, ik kraak nog wel eens een paar van die harde en ben ook verzot op de pistache variant, maar even serieus, met enige vorm van muzikaliteit ben ik niet behebt. Ja, ik hoor wel of iets goed is maar dat zal wel in dezelfde categorie vallen als die van die zestien miljoen bondscoaches die we in Nederland hebben.

De afbeelding hiernaast is van de Dumpstore waar ze voor onder de twintig pieken nog echte pukkels verkopen, klik op de foto als je de webwinkel van de Dumpstore wilt bezoeken.

Muzikale noten blijven bij mij dus beperkt tot het genieten van mooie muziek. Wat mooi voor de een is kan voor de ander afgrijselijk zijn dus me echt durven uitspreken over voorkeuren doe ik niet. Altijd al ben ik gek op muziek geweest, er moet wat 'aan staan'. Mijn muziek kocht ik vroeger bij Hans Kellerman in de Reguliersbreestraat, die had alles en door mijn uitgavepatroon in die toko hoorde ik zo'n beetje bij de familie dus ik wist ook altijd wel als eerste wat er 'hip' werd.

Naast Hans zat zo'n andere legendarische winkel: Loe Lap. Ik had er nog geen artikel aan gewijd maar nu dat Ton uit Denver (Verenigde Staten) erover begon ben ik even gaan graven. Met de info van Ton erbij kwam ik een heel eind.

Wat Lap Lapt Lapt Lap Alleen

We vallen met de deur in huis, de winkel van Loe Lap dan, zijn dumpzaak in de Reguliersbreestraat (nummer 11). Je herinnert je vast nog wel (oke, even als ouwe lullen onder elkaar dan) dat de pukkel enorm populair werd onder de jeugd. Of het nou een reactie op het hippie-tijdperk was of dat het Ministerie van Defensie hier de hand in had of dat het gewoon aan kwam waaien, maar ineens droeg iedereen een legerjas, werden er kissies (de schoenen van militairen) aangetrokken en sleepten we een pukkel mee naar school.
De pukkel was een legergroene tas waar je spullen maar net in konden, doorgaans sleepte je ook nog een plastic tas mee. Maar die pukkel was 'het' gewoon.

Natuurlijk kaapten de grootwinkelbedrijven dit idee, maar als je echt origineel was kocht je zo'n tweedehands, goor stinkend exemplaar bij Loe Lap, dan had je pas wat. Zo ook ondergetekende. Muf als ie was trok ik hem toch elke dag weer uit de kast, propte er mijn boeken in en als je tijdens een lesuur even niets te doen had (het geklep van de leraren hebben mij nooit echt kunnen boeien) schreef je met een pen je pukkel vol met loze kreten.

Bij Loe Lap kon je alles wat met het leger te maken had kopen, dat varieerde van truien en messen tot aan koppelriemen en overhemden. Alles voornamelijk in het groen uiteraard. Loe Lap was een Jood die tijdens de oorlog ondergedoken had gezeten maar al vrij snel een gat in de markt had vond en vanuit heel Nederland klanten kreeg.
Lap kreeg nationale bekendheid omdat hij scanners, zenders en antennes verkocht waarmee je van alles en nog wat kon afluisteren, uiteraard werd hier jaren later door de regering weer een stokje voor gestoken maar velen zullen genoten hebben van het afluisteren van het hoofdbureau van politie en de dienders in hun kevers via een scanner van Ome Loe.

Loe Lap werd een begrip, van heinde en ver kwam men naar zijn winkel maar het grappige is, dit was niet zijn eerste zaak. Wel zijn bekendste en natuurlijk op een mooi druk punt. De pukkel was eigenlijk een tas waar een radio van het leger in zat maar Lap haalde zoveel van die krengen uit Engeland dat hij ze ging verkopen als schooltas.
Zo ging het ook met de Afghaanse jassen, het verhaal gaat dat Loe Lap deze geïntroduceerd heeft in Nederland en ook die zijn later door winkels als Vroom & Dreesmann in de handel genomen. Lap was een handige jongen die altijd handel wist te vinden.

Maar ook aan dit mooie verhaal zit een wat triest einde, de handel stokte, ineens was de charme voor alles wat uit het leger kwam over en de disco deed Loe Lap de das om. Men was weer lief voor elkaar en daar hoorde legergroen niet bij. De dumphandel werd zelf gedumpt en maakte plaats voor iets wat net als eten is en veel mensen doen en blijven doen: gokken. Hij opende de eerste gokhal van de stad, een doorn in het oog van velen, maar zoals altijd kon Loe dat niets schelen, hij verkocht waar vraag naar was of creeërde de vraag en verzorgde zelf het aanbod.

Weetje
In de zestiger jaren was Loe voorzitter van de Amsterdamse voetbalvereniging De Volewijckers, hij was de pels in de huid van de KnvB want hij was een van de weinigen die opstond tegen de dictaten van de bond, er was nooit een speld tussen te krijgen.

Op 24 april 1993 overleed Loe Lap na een lang ziekbed, hij werd 78 jaar.

Op ONS AMSTERDAM staat een uitgebreider artikel over Loe Lap, de moeite van het lezen meer dan waard SHORTLINK

Amsterdam en water, een lastige combinatie

Maar men wil wel dat er strenger gehandhaafd wordt, wellicht met extra regels. Zo ervaart men geluidsoverlast als grootste ergernis. Twintig procent van de ondervraagden vindt dat er niets gedaan hoeft te worden, er zijn al regels genoeg of de overlast valt wel mee, zegt men. Wat ook opmerkelijk is is dat 75% van de overlast niet gemeld wordt. Dat zegt misschien ook iets over de bereikbaarheid en slagvaardigheid van de gemeente.

Met het rapport in de hand geeft de gemeente (Stadsdeel Centrum) in ieer geval te kennen het water serieus te nemen.

>>> Overlast te water

Geen Website? Voor kleine bedrijven in Amsterdam heb ik een totaalproduct, ik maak persoonlijk met u goede en eerlijke afspraken voor een succesvolle website. >>> KLIK HIER <<< Wat En Waar? De Jordaan Mokums Mataglap - knettergek Heuler - meeprater Mansjen - geld ophalen Jeremiade - oeverloos gezeur Kaskenade - druk maken om niets, ophef  >>> PLAT AMSTERDAMS <<< Wat blaadjes Happy Ending niet en wel wat je denkt Parkeerplaats Amsterdam niet echt eenvoudig Oudste huis van de stad is dat wel zo? Keizerskroon Rood, blauw of toch goud? De Lommerd snel geld lenen Nieuwsbrief schrijf je gratis in