Mokums

Scharensliep

Op de Groenburgwal in het hartje van de stad zat in een keldertje ome Toon, ik noem hem zo omdat ik niet meer weet hoe hij in werkelijkheid heette maar ik zal er niet ver naast zitten.
Ome Toon was een lange statige man, in mijn herinnering met een enorme bos wit haar op zijn kop. Dat daar zeer zelden een schaar bij in de buurt kwam was zeker en bijzonder. Want ome Toon was scharensliep, ofwel, hij sleep scharen en messen.

In veel gevallen ging de scharensliep op zoek naar werk door met een kar langs de huizen te gaan, hij maakte dan duidelijk kenbaar dat hij in de straat was door luid te bellen en te roepen waarvoor hij kwam. Ik moest aan ome Toon denken toen ik vanmorgen op mijn vakantie-adres een hoop herrie hoorde. "De IJscoman" dacht ik gelijk, uit het Spaans dat erbij werd gebrabbeld kon ik niet veel opmaken dus ben ik toch maar eens gaan kijken.
En haast ongelofelijk, het was een ouderwetse scharensliep. Weliswaar niet meer met een handkar, maar met een oud klein bestelbusje met een grote speaker op het dak waaruit hij dus luidkeels liet weten dat hij je scharen en messen kon slijpen. De crisis neemt bizarre vormen aan maar maakt mensen ook vindingrijk want in dit kleine Spaanse dorpje is het aloude ambacht van 'scharensliep' nieuw leven ingeblazen.

Ome Toon zag waarschijnlijk ook de bui al vroeg hangen, de komst van slijtarm gereedschap deed zijn intrede, ome Toon stortte zich op de verkoop van messen en het slijpen van schaatsen. Hij overleed te vroeg, ook dat kan ik me goed herinneren.

Weetje
Het beroep van scharensliep heeft een wat naar lucthje gekregen toen zigeuners langs bedrijven gingen en grof geld vroegen voor het sljpen van wat messen. Maar in vroeger dagen was dat niet anders. Niet alle scharenslijpers waren altijd even betrouwbaar. Vooraf moet je het te betalen bedrag afspreken anders werd achteraf nog wel eens een veelvoud van de waarde van het te slijpen voorwerp verlangd.

Oud Hollands volksliedje over de scharensliep

Komt vrienden, in het ronden minnaars van enen stiel.
Ik zal u gaan verkonden hoe ik door 't slijperswiel den kost verdien voor vrouw en kind schoon blootgesteld aan weer en wind.

Terlierelom terla
van linksom, rechtsom draait mijne steen
door het roeren van mijn been
ju ju ju ju ju ju ju ju!

De smid die moet hard werken gestadig voor het vier.
Hij durft hem niet versterken met ene kan goed bier.
Terwijl ik ga op mijn gemak soms ook wel met een lege zak.
Terlierelom terla
van linksom, rechtsom draait mijne steen
door het roeren van mijn been
ju ju ju ju ju ju ju ju!

De schoenpik, stijf gezeten op ene pikkelstoel zou kaas en droog brood eten maar als ik nood gevoel dan slijp ik tot den avond toe en zo heb ik nooit arremoe.

Terlierelom terla
van linksom, rechtsom draait mijne steen
door het roeren van mijn been
ju ju ju ju ju ju ju ju!

De kleerfrik maakt ons kleren voor acht stuivers per dag.
Wil hij den loon vermeren hij snijdt meer dan hij mag.
Maar ik met mijnen slijpersteen ik win meer op één uur alleen.

Terlierelom terla
van linksom, rechtsom draait mijne steen
door het roeren van mijn been
ju ju ju ju ju ju ju ju!

De maalder moet gaan malen tot in het fijnste meel.
Hij doet dubbel betalen voor zijne droge keel.
Maar ik, door ijver en door vlijt ik win mijn brood in eerlijkheid.

Terlierelom terla
van linksom, rechtsom draait mijne steen
door het roeren van mijn been
ju ju ju ju ju ju ju ju!

Mijn vrouw die roept victoria over den slijpersstiel.
Zij vindt de grootste gloria in 't draaien van mijn wiel.
Mijn kinders hebben geen ongemak zij lopen met den bedelzak.

Terlierelom terla
van linksom, rechtsom draait mijne steen
door het roeren van mijn been
ju ju ju ju ju ju ju ju!

Tsa, vrienden, voor het leste all' ambachten zijn goed maar 't mijn is toch het beste schoon ik soms slapen moet op hooi en strooi in enen stal dan heb 'k den kost voor niemendal.

Terlierelom terla
van linksom, rechtsom draait mijne steen
door het roeren van mijn been
ju ju ju ju ju ju ju ju!

Amsterdam 700 jaar? Klopt niets van

Zelf toen nog leerling bakker ben ik kort daarop bij Bakker P. Kroes (broer van...) die ook op de stand stond gaan werken vanwege zijn dochter die ik destijds wel zag zitten.

Met die dochter is het nooit iets geworden en met mij is het daarna ook nooit meer goed gekomen...hehehe. Wel heb ik hier de "Echte Kroes Duivekater" leren bakken. Een predicaat die geen stand kan houden want waneer het voedsel betreft bestaat er geen echt of on-echt.

>>> Duivekater