Mokums

Daar moet je niet te licht over denken

Het woord sinecure is iets van de laatste jaren, sommige woorden bestaan dan wel al langer maar zijn nooit echt ingeburgerd geraakt. Totdat iemand het woord oppikt en frequent gaat gebruiken. Vaak zijn cabaretiers en politici taalverrijkers. Ik vind persoonlijk het woord 'sinecure' een fraai woord, vraag me niet waarom.

Om daar nou een hele pagina aan te wijden is eigenlijk nooit in mij opgekomen, tot nu dus. Ik had laatst een middagje dat ik even niets wilde doen, ja, wat verstrooïng zoeken zoals in een park naar de blauwe lucht zitten staren, op een terrasje afleggen wat er zoal voorbij komt of op de bank ploffen met een goed boek.

Tweederde van wat ik net opsomde had ik al achter de rug die week dus pakte ik 'De polsslag van de stad' van Machiel Bosman. Mooi, je schrijft op wat een ander hebt gezegd en voor je het weet heb je een dikke tweehonderd pagina's vol en dat is dan weer goed voor een boek. Maar in dit geval gaat het toch wel om iets heel bijzonders.

De ondertitel van zijn boek uit 2009 is 'De Amsterdamse Stadskroniek van Jacob Bicker Raije (1732 - 1772)', een eenvoudig man die leefde in de achttiende eeuw en blijkbaar een onbedwingbare behoefte had om op te schrijven wat er zoal gebeurde in Amsterdam. Dat kon over een brute overval of een ongelukkige verdrinking in de Brouwersgracht gaan maar ook branden en strafopleggingen op de Dam passerden de revue van Jacob.

Waarom hij vijftig jaar lang bijhield wat er in de grote stad gebeurde is een compleet raadsel want niemand lag er in die tijd wakker van. En nu geeft zijn kroniek een fraai inkijkje in de burgerij van een dikke drie eeuwen geleden.

Zijn beschrijving van enkele verkrachtingen is stuitend, maar oh zo exemplarisch voor hoe men met elkaar omging. In die tijd had Amsterdam meerdere burgemeesters en goed wordt duidelijk dat baantjes onderling werden verdeeld, en dat de ene groep dan steevast minder bedeeld werd dan de andere zal geen nieuws zijn.

Het boek leest lekker weg en is perfect om even een uurtje op te vullen en later verder te lezen want het is geen spannend verhaal, het bestaat uit beschrijvingen van gebeurtenissen in een grote stad in de achttiende eeuw. Er zit geen rode draad in dus je kan het later zo weer oppakken.

Als je het boek ergens tegenkomt, pak het mee, het geeft een zeer amusant inkijkje in een Amsterdam zoals het ook eens was.

Maar dat is eigenlijk allemaal niet waarom ik deze pagina schrijf, de insteek was het woord 'sinecure' dat ik tegenkwam in de kroniek van Jacob. Hij was een rijkeluiszoontje en dat vertaalde zich in het werk dat hij moest doen. Als ik het goed begrepen heb had je drie soorten banen in die tijd.

Hard werken voor weinig geld, hard werken voor veel geld en niet werken voor geld

Jacob kreeg op een gegeven moment een sinceure. Huhh? Ik weet wat er met sinecure wordt bedoeld maar dat is toch niet iets wat je krijgt? Toch wel dus. Maar laat ik eerst de officiële verklarting van het woord sinceure geven.

Het woord is afkomstig uit het Latijn, sine = zonder, cure - zorg. In het Spaans kennen we ook het woord 'sin' dat 'zonder' betekent en wie kent niet het Engelse 'cure' dat met zorg in verband kan worden gebracht. De betekenis van de 'sinecure' die Jacob kreeg is ook direct afgeleid van de Latijnse betekenis, een baan waar wel een beloning, maar nauwelijks verantwoordelijkheden aan vast zitten. En wie wil dat nou niet?

Op een gegeven moment is 'sinecure' model gaan staan voor iets wat je niet zomaar even doet, de uitdrukking 'dat is geen sinecure' wordt gebruikt om aan te geven dat je je toch echt goed moet inspannen om iets voor elkaar te krijgen. Jacob had een sinecure, een baantje waar hij wel geld voor kreeg maar niets voor hoefde te doen, een 'erebaantje' dus.

Kerkelijke lading
Latijn en de kerk, dat gaat goed samen. In kerkelijk verband werd er dan ook vaak van een sincecure gesproken, er moest een inspanning worden geleverd, zonder dat daar iets voor werd terugverwacht.

Tegenwoordig gebruiken we de term vooral om aan te geven dat iets niet te licht moet worden opgevat.

Horeca in Amsterdam aan banden

De tassenhaak is een varkensstaartvormige stalen krul die onder een tafel of de bar bevestigd wordt. Door deze vorm wordt het voor een tasjesdief onmogelijk om de tas in één beweging mee te grissen.

Dit initiatief is door te weinig ondernemers opgepikt, misschien wordt het tijd voor een herkansing, bij deze dan.

>>> VARKENSSTAART

Geen Website? Voor kleine bedrijven in Amsterdam heb ik een totaalproduct, ik maak persoonlijk met u goede en eerlijke afspraken voor een succesvolle website. >>> KLIK HIER <<< Wat En Waar? De Jordaan Mokums Mataglap - knettergek Heuler - meeprater Mansjen - geld ophalen Jeremiade - oeverloos gezeur Kaskenade - druk maken om niets, ophef  >>> PLAT AMSTERDAMS <<< Wat blaadjes Happy Ending niet en wel wat je denkt Parkeerplaats Amsterdam niet echt eenvoudig Oudste huis van de stad is dat wel zo? Keizerskroon Rood, blauw of toch goud? De Lommerd snel geld lenen Nieuwsbrief schrijf je gratis in